Witam

Postanowiłam zawiesić bloga... Nie mam dla kogo pisać :(
Jednakże nie zaprzestanę dalej pisać tego opowiadania, ale nie będę upubliczniać tutaj.

JEŚLI KTOŚ CHCE DALEJ CZYTAĆ MOJE OPOWIADANIE TO PROSZĘ PISAĆ NA E-MAIL
------------------->japisarka@gmail.com

Rozdział Szósty (część 3 ostatnia)

Kobieta spojrzała smutno na Natalię. Ta zdała sobie sprawę, że mowa o niej. Nie mogła uwierzyć…

-Zanim poznałam Marcina, byłam z twoim ojcem…

-To nie możliwe!

-A jednak..

Kobieta poszperała w torebce i wyjęła zdjęcie. Na nim było widać mężczyznę i kobietę, a w tle sad/ To jej tata, Rafał i Justyna. Trzymali się w objęciach i wyglądali an szczęśliwych.

-co się stało?- spytała Natalia.

-Rafał poznał twoją mamę przede mną, zrobił mi dziecko, zabrał cię, a mnie zostawił.

-A mama tak po prostu mnie przyjęła?

-Tak, ale najgorsze jest to, że ja byłam przyjaciółką Karoliny.

-Co?!- krzyknęła Natalia.-  Jak mogłaś!

Dziewczyna nie wytrzymała i wybiegła z restauracji, a jej znajomi za nią. Natalia szybko szła przed siebie i szlochała. W końcu się zatrzymała.

-Natka, nie wiedziałam!- powiedziała płacząc Kasia.

-Nie jesteś winna.- powiedziała dziewczyna i objęły się.

Długo nie mogły przestać płakać po tym co usłyszały. Owszem, ucieszyły się, że są siostrami, ale jak można coś takiego zrobić przyjaciółce?

Gdy Natalia przestała płakać, ruszyła biegiem do domu by wszystko wyjaśnić z ojcem. Chciała się dowiedzieć prawdy.

Po dziesięciu minutach była na miejscu. Wbiegła do salonu, gdzie siedział ojciec na kanapie i czytał gazetę. Ten widząc wściekłą córkę, spokojnie odłożył czasopismo na ławę, założył nogę na nogę i czekał.

-Jak mogłeś!

-Co?

-Pamiętasz Justynę?

-Kogo?

-Przestań zgrywać niewiniątko! I zdejmij ten słodki uśmiech z twarzy! Nie dam się więcej oszukiwać!

-Natka usiądź i na spokojnie porozmawiajmy.

Dziewczyna zignorowała polecenie taty.

-Skąd wiesz o Justynie?

-Zadzwoniła do Kasi, spotkała się z nią i nasza paczka poszła z nią, żeby ją wspierać.  Powiedział, że maiła jeszcze jedną córkę, Natalię. Pokazała mi wasze wspólne zdjęcie!

-Przepraszam!

W tej chwili do salonu weszła mama cała zapłakana.

-Jak mogłeś! Mówiłeś mi, że to przede mną twoja dziewczyna zaszła w ciążę!

-Przepraszam…

-Wynocha!

-Co?

-Zdradziłeś mnie z moją najlepszą przyjaciółką! Wynoś się z naszego życia!

Mama otworzyła szafę i zaczęła wyrzucać wszystkie rzeczy Rafała za drzwi na klatkę schodową. Mężczyzna starał się powstrzymać żonę i zbierać ubrania z ziemi. Równocześnie starał się wytłumaczyć zaistniałą sytuację. Ta jednak nie słuchała go i nie przerywała wykonywanej czynności.

Chwilę potem w mieszkaniu pojawili się Diana i Damian. Zdezorientowani patrzyli dookoła próbując zrozumieć co się stało. Z krzyków rodziców dowiedzieli się, że tata zdradził mamę i Natalia nie jest córką Karoliny i  Rafał się wyprowadza. Do tego jeszcze sąsiedzi wrzeszczeli, żeby się uciszyli.

Natalia siedziała na kanapie, zakryła twarz dłonią i płakała. Było jej smutno, że rodzice się rozchodzą i to z jej powodu. Chciała jakoś to naprawić, ale nie wiedziała jak.  Jednocześnie była wkurzona na ojca za to co zrobił.

Gdy mężczyzna w końcu opuścił mieszkanie, mama, Diana i Damian podeszli do dziewczyny, objęli ją i starali się jakoś uspokoić.  Po jakimś czasie nastolatka opanowała się i opowiedziała rodzeństwu całą historię. Ci byli oburzeni i wściekli.

-Zaraz wezmę się za pisanie pozwu o rozwód.- powiedziała mama.

-Nie…- powiedziała cicho Natalia.- Kochacie się.

-Zdradził mamę z inną kobietą!- powiedział oburzony Damian.

-Dobrze, zastanowię się.

-Sądzę,  że wszyscy powinnyśmy się spotkać i to obgadać.- powiedziała Diana.

-To znaczy kto?- spytała mama.

-My, tato, Kasia, jej rodzice , Justyna.- powiedziała Diana.

-Zobaczymy.- powiedziała mama.- A teraz idźcie do pokoi, odróbcie lekcje ,a ja was zawołam na obiad.

Po posiłku każdy poszedł do siebie. Natalia włączyła na cały regulator muzykę, dokończyła pracę domową i położyła się na łóżku.  Nie mogła powstrzymać łez, które leciały ciurkiem na poduszkę. W jedną chwilę całe jej dotychczasowe życie legło w gruzach. Nie wiedziała co dalej robić…

Dziewczyna długo nie mogła zasnąć. Myślała nad tym co dzisiaj usłyszała. W końcu jej się trochę przysnąć.

Rozdział Szósty (część 2)

O umówionej godzinie zaczęli się rozglądać za kobietą podającą się za matkę. Nagle zauważyli smutną, drobną panią. Była piękna. Miała jasne, blond włosy i szare oczy. Po jej twarzy strumieniem płynęły łzy. Była ubrana w niebieski komplet i białą bluzkę. W ręku trzymała małą, czarną kopertówkę. Była podobna do Kasi.

Po chwili kobieta ruszyła w ich stronę. Podeszła i nie wiedziała co powiedzieć, zrobić. Kasia zaczęła płakać, a ta z nią.

-Czemu mnie zostawiłaś?

-Nic nie rozumiesz.

-To mi wytłumacz!

-Może wejdźmy do środka i tam na spokojnie porozmawiacie?- spytała Natalia.

Kobieta spojrzała zdziwiona na obstawę córki. Wszyscy się przedstawili i weszli do restauracji. Zamówili pizze, cole i zaczęli rozmawiać.

-Nie wiem od czego zacząć.

-Najlepiej zacznij od początku.- powiedziała Kasia.

-Dobrze. Mam na imię Justyna, a twój ojciec Marcin. Mieliśmy po siedemnaście lat kiedy zaszłam w ciążę. Rodzice, twoi Dziadkowie, wyrzucili mnie z domu jak się o tym dowiedzieli. Ja byłam z dobrego domu, a jego wychowali alkoholicy. Musiałam się do niego przeprowadzić. Tam były kiepskie warunki. Mieszkał w melinie, gdzie były dwa pokoje, bez łazienki i gorącej wody. Musiałam się myć w publicznych łaźniach. Marcin ciągle na mnie wrzeszczał i poniżał, często nawet bił. Bałam się, że cię stracę. Po ciężkim porodzie z bólem serca cię oddałam.

-Czemu?- spytała Kasia.

-Nie chciałam, żeby zrobił ci krzywdę…

-Trzeba było się od niego wyprowadzić z dzieckiem.- powiedziała oburzona Monika.

-Nie mogłam.

-Czemu?- spytał Tomek.

Przyszła kelnerka z jedzeniem i piciem.

-Nie mogłam od niego odejść.

-Czemu?- spytała Natalia.

-Gdzie miałam się podziać? Nie mogłam wrócić do domu… A na ulice też nie…

-A teraz?- spytała Kasia.- Czemu po tylu latach wróciłaś?

-Poszłam na odwyk i przestałam pić. Zostawiłam Marcina i zaczęłam nowe życie.

-Co teraz pani robi?- spytała Monika.

-Pracuję w  banku.

-A co z Marcinem?- spytał Tomek.- Pozwolił pani odejść?

-Nie.. Ale udało mi się przed nim uciec.

Wszyscy zaczęli jeść i nastąpiła chwila ciszy. każdy zajął się własnymi myślami.

-A jak pani trafiła na trop Kaśki?- spytała Monika.

-Poszłam do Domu Dziecka, do którego oddałam córeczkę. Tam powiedzieli mi, że zostałaś zaadoptowana w wieku pięciu lat. Długo zbierałam się, żeby do ciebie zadzwonić.

-Ale w końcu się odważyłaś.- powiedziała Kasia.

-Tak..

-A co z Dziadkami?- spytała Kasia.

-Umarli parę lat temu.

-Smutne..- powiedziała Natalia.

-Miałam jeszcze jedno dziecko.- powiedziała smutna kobieta.- To była dziewczynka, której nadałam imię Natalia.

-Też mam tak na imię.

Rozdział Szósty (część 1)

Następnego dnia w szkole panowała miła atmosfera. Wszyscy pamiętali imprezę u Kasi. Tyle się wydarzyło…

Po wyjściu Roberta. Weroniki i Tomka, zaczęła się prawdziwa zabawa. Muzyka była włączona na cały regulator, ciągle dokładano jedzenie i picie. Wszyscy szaleli. tańczyli i śmiali się. ludzie zapewnili mnóstwo atrakcji na przykład kto zje najwięcej pizz XXL. Były też konkursy z nagrodami w postaci słodyczy, czy śmiesznych przedmiotów typu mopa.

Gdy impreza dobiegała końca, wszyscy dostali prezenty.

Na przerwie między lekcjami Monika i Natalia stały z Tomkiem i Kasią.

-Przestańcie!- nie wytrzymała Monika.

-Kto?- spytała Natalia.                             

-Kasia i Tomek.

-Co robimy?- spytał Tomek.

-Przytulacie się.- powiedziała Monika.

-Co w tym złego?- spytała Kasia.

-Halo, niedawno zerwałam z Robertem!- powiedziała Monika.

-Wiem…- powiedział Tomek.- I dlatego nie możemy być szczęśliwi?

-Przesadzasz.- powiedziała Natalia.

-Sorry…- powiedziała Kasia.

-To ja przepraszam..- powiedziała Monika.

Po szkole cała czwórka poszła nad Wisłę. Chcieli się poopalać i rozluźnić. Od razu po przyjściu zdjęli ciuchy i weszli do lodowatej wody. Wzdrygnęli się i zaczęli śmiać. Gdy już się przyzwyczaili, zaczęli się bawić. Oblewali się wodą, chlapali na prawo i lewo. Ogólnie rzecz biorąc- zachowali się dziecinnie.

Nie wiadomo skąd Tomek wytrzasnął piłkę plażową, którą nastolatkowi grali w siatkówkę. Jak się później okazało zabrał ją chłopcu.

Gdy już im się znudziła zabawa, wyszli z wody, rozłożyli koce i zaczęli się opalać. Nagle Kasia stanęła nad brzegiem Wisły tyłem do nich i otuliła się rękoma jak by było jej zimno. Wiatr rozwiewał jej jasne włosy. Tomek podszedł do niej i ją delikatnie objął. Dziewczynie ciekły łzy po twarzy. Była smutna, a zarazem szczęśliwa. Odwróciła się do chłopaka i wtuliła się w niego.

-Co się stało?- spytał cicho chłopak.

-Cieszę się, że z wami jestem…- powiedziała Kasia.- Przy was zapomniałam o…

-O kim?- spytała Monika.

-O rodzicach..- powiedziała płacząc Kasia.

-Co z nimi?- spytała przerażona Natalia.

-Dowiedziałam się, że jestem z Domu Dziecka..- powiedziała Kasia.

-Jak to?- spytali zszokowani.

Kasia przestała płakać i po chwili milczenia odezwała się.

-Z tego co się dowiedziałam, to od razu po porodzie trafiłam do sierocińca. Opiekowały się mną siostry zakonne. Gdy miałam pięć lat zostałam zaadoptowana. Myślałam, że są moimi biologicznymi rodzicami, ale nie… Dzisiaj rano jakaś kobieta zadzwoniła do mnie i podała się za moją matkę. Chciała się spotkać, ale powiedziałam, że się zastanowię.

-Tak mi przykro..- powiedziała Monika.

-Nie potrzebnie…- powiedziała Kasia.

-Mówiłaś o tym rodzicom?- spytała Natalia.

-Jeszcze nie.- powiedziała Kasia.- Są zajęci.

Nastąpiła niezręczna chwila ciszy. Przerwał ją Tomek.

-Powinnaś pójść na to spotkanie.

-Sama nie pójdę.

-To będziemy cię wspierać całą paczką.- powiedziała Monika.

-Dzięki.- powiedziała ze łzami w oczach Kasia.- Nie chcę się nad sobą użalać… Ani waszej litości..

-Ogarnij się!- krzyknęła Natalia.- Jesteśmy przyjaciółmi, wspieramy się!

Wszyscy przytulili się i poczuli bezpiecznie. Zrobiło im się żal Kasi.

Dziewczyna jeszcze dzisiaj zadzwoniła do kobiety i umówiła się z nią na Starówce przy Pizza Hut o osiemnastej. Paczka spotkała się pod domem Kasi wcześniej i ruszyli na miejsce. Tam kręciło się wiele osób. Młodzi stali i czekali. Okazało się, że mieli jeszcze dwadzieścia minut, więc poszli kupić lody.

Rozdział Piąty

Impreza skończyła się o piątej nad ranem. Natalia i Monika zostaną u Kasi na cały weekend. Gdy wszystkie się obudziły, zaczęły rozmawiać.

-Co chciał od ciebie Tomek?- spytała Natalia.

-Oj nic.- powiedziała Kasia.

-Gadaj.- powiedziała Monika.- Widzimy, że coś cię trapi.

-Muszę to przemyśleć.- powiedziała Kasia.- Najlepiej będzie jeśli już pójdziecie.

-Miałyśmy spędzić cały dzień…

-Zmiana planów.

Rozczarowane dziewczyny zebrały swoje rzeczy i wyszły z domu przyjaciółki.

-Coś jest nie tak.

-Zdecydowanie.

-Chodzi o Tomka.

-Gadałaś z nim?

-Tak. To dalej mój najlepszy przyjaciel.

W tym samym czasie, gdy dziewczyny zastanawiały się o co chodzi, Kasia zadzwoniła do Tomka.

-Cześć.

-Jak się cieszę, że zadzwoniłaś!

-Yhm. Chcę porozmawiać.

-Może się spotkajmy.

Nastąpiła chwila ciszy.

-No dobrze. Możesz za dziesięć minut pod Poniatem?

-Oczywiście.

Kasia szybko się przebrała i poszła na spotkanie .

Na miejscu był już Tomek. Niespokojnie chodził w te i we w tę. Kasia stała i patrzyła na chłopaka. Po chwili ten ją zauważył i się uśmiechnął.

-Nawet nie wiesz jak się ucieszyłem, że zadzwoniłaś.

-Chciałam porozmawiać.

-Słucham.

-Nie mogę o tobie zapomnieć.

-Ja o tobie też nie.

-Zakochałam się w  tobie jak w żadnym innym chłopaku, ale nie wiem czy mogę ci ufać.

-Możesz.

-Dlatego najpierw proponuję przyjaźń.

Tomek próbował ukryć rozczarowanie. Tak bardzo chciałby ją przytulić i już nigdy nie puścić…

Rozmówców dzieliło pół metra. Stali naprzeciwko siebie i patrzyli sobie w oczy. W końcu chłopak nie wytrzymał i mocno objął dziewczynę i pocałował. Ta nie zaprotestowała, wręcz przeciwnie- zrobiła to samo.

-Kasia?

Przytuleni jak oparzeni odskoczyli od siebie. Było im wstyd, że ktoś ich przyłapał, a zarazem cieszyli się.

-Czemu nam nie powiedziałaś, że z nim jesteś?

-Dzisiaj się spotkałam z Tomkiem, żeby porozmawiać.

-Widzę. Nie będę wam przeszkadzać.

-Czekaj Monia!

-Co?

-Może zadzwoń po Natkę i we czwórkę spędzimy ten dzień?

-Nie wolicie sami? Musicie się sobą nacieszyć.

-Nie. Muszę wam wynagrodzić to, że wyrzuciłam was z domu.

-Nie no spoko.

Monika zadzwoniła do Natalii. Opowiedziała jej o nowej parze i zaprosiła ją do przyłączenia się do nich. Po dziesięciu minutach dziewczyna była na miejscu. Wszyscy zgodnie stwierdzili ,że zostaną nad Wisłą i nacieszą się chwilą spokoju. Żartowali i miło spędzili czas. Nagle Tomek wziął Kasię na ręce i wbiegł z nią do wody. Monika wyjęła telefon i porobiła mnóstwo zdjęć, które od razu wstawiła na facebook’ a.

Pod wieczór pożegnali się i każdy ruszył do swojego domu. do obowiązków. Postanowili, że muszą się koniecznie znowu spotkać i spędzić miło czas.

między Moniką a Tomkiem znowu było po staremu. tak jak dawniej wspólnie się wygłupiali i żartowali.

Natalia i Tomek lepiej się poznali i polubili. Całej trójce na dobre wyszło to spotkanie.

Rozdział czwarty (część 2 ostatnia )

Po dziesięciu minutach zaczęli się schodzić pierwsi goście. Ostatni przyszli Robert z Weroniką. Wyglądali razem zjawiskowo.

-Widzę, że wszyscy komplecie.- powiedziała Kasia.- Zaczynamy imprezę!

Po chwili wszyscy dostali sms-a i zaczęli się śmiać. Na tym zdjęciu Robert znajduje się w różowym pokoju. Wszędzie walają się zabawki i pluszowe zwierzaczki. Nad nim wisi napis: „Pokój Roberta” Chłopak siedzi na kanapie i całuje żabę.

-Robercik jaki pokój.

-Co?

Po chwili chłopak dostał zdjęcie. Miał mieszane uczucia. Chciał zapaść się pod ziemię, z zarazem rzucić się na Monikę. Po chwili namysłu zdecydował się na to drugie.

-Czemu to zrobiłaś?

-Przyprawiałeś mi rogi.

-Co?

-Spotykałeś się od paru miesięcy Weroniką.

-Skąd wiesz?

-Powiedziała mi.

-I przez to musiałaś mnie ośmieszyć?

-Zasłużyłeś sobie.

Robert wyłączył muzykę i poprosił o chwilę uwagi.

-To zdjęcie pokoju mojej sześcioletniej siostry, Magdy. To było dla zabawy. Nie sądziłem, że Monika jest taka, że to kiedykolwiek ujawni.

-A pochwalisz się co zrobiłeś?

-Spotykam się z Weroniką.- mruknął niewyraźnie Robert.

-Głośniej. Masz to powiedzieć tak, żeby każdy zrozumiał.

-Jestem z Weroniką.

-Od kiedy?

-Od paru miesięcy.

Tłum imprezowiczów był zszokowany. Zadawali pytanie, czemu w taki sposób potraktował Monikę.

-Nie jesteś jej wart.- powiedział jakiś chłopak.

-Wynoś się z tąd.- powiedziała spokojnie Kasia.- Ty też Weronika. Po czym dostała ciastem w twarz.

Nieproszeni goście opuścili mieszkanie pośród śmiechu.

-Tomek też okazał się niewierny.

-Weronika też nie.- powiedział Tomek.- Ona zaczęła.

-Co dla niego masz?- spytała Natalia.

-Kasiu…- powiedziała Natalia.- Chcesz go pierwsza uderzyć?

-Mogę?

-Oczywiście.

-dawaj laluniu.- powiedział Tomek.

Kasia podeszła i walnęła go w twarz. Chłopak upadł na podłogę. Wszyscy zaczęli się śmiać.

-Skąd masz tyle siły?- szepnęła Natalia do Kasi.

-Od paru lat ćwiczę karate.- odpowiedziała dziewczyna.

-Ah…

-Chcesz coś powiedzieć Tomek?- spytała Monika.

-Tak.

-Co?

-Przepraszam.

-Kogo?

-Kasię.

-Za?

-Podrywanie zamiast ratować rozpadający się związek.

-Przeprosiny przyjęte- powiedziała Kasia i pomogła wstać chłopakowi.

Tomek z godnością ruszył w kierunku drzwi na klatkę schodową. Nagle zawołała go Kasia. Ten odwrócił się i uśmiechnął. Wyglądał tak uroczo z tymi dołeczkami…

-Zostań, proszę.

-Mogę z tobą porozmawiać?

-Dobrze.

-Wolałbym na osobności.

Kasia i Tomek poszli do sąsiedniego pokoju.

-Wszystko to co mówiłem i robiłem było szczere.

-Nie rozumiem.

-Zrozumiałem, że cię kocham.

-Tak jak Weronikę?

-Ona była moją życiową pomyłką. Ty jesteś moją tą jedyną.

-Nie.

-Co?

-Nie będę twoją dziewczyną.

-Czemu?

-Bo nie.

-Przyjaźń?- spytał zrozpaczony Tomek.

-Zastanowię się.

Kasia wyszła z pokoju i zostawiła chłopaka samego.

Rozdział Czwarty ( część 1 )

Sobota. Dzisiaj o siedemnastej odbędzie się impreza u Kasi, a zarazem Monika dokona zemsty.

Natalia od samego rana zaczęła się szykować. Obudziła się o ósmej rano, umyła głowę, zjadła śniadanie. Parę godzin zajęło jej znalezienie odpowiedniego ubioru na dzisiejszy wieczór. Godzinę przed wyjściem była już gotowa.

Dziewczyna założyła szafirową sukienkę bez ramiączek za kolano. Na pasie z przodu znajduje się czarna kokardka. Na nogach widniały białe obcasy, na ręce Natalia miała kolorową bransoletkę z muliny. Włosy były spięte do tyłu, tak by nie przeszkadzały w tańcu. W uszach miała koła,  delikatnym makijażem uwydatniła kości policzkowe, oczy i usta.

Natalia stanęła przed drzwiami, spojrzała w podręcznym lusterku jak wygląda, dokonała ostatnich poprawek i nacisnęła dzwonek. Po chwili w progu stanęła piękna dziewczyna. To była Kasia.

Dziewczyna miała na sobie błękitną sukienkę na krótki rękaw. Do tego białe buty i komplet biżuterii. Włosy lekko pofalowane opadały jej na ramiona . Miała mocny makijaż, który uwydatnił jej kości policzkowe. Usta pomalowała ostrą, czerwoną szminką, a oczy czarnym tuszem do rzęs. Powieki miały kolor granatu.

-Ale wyglądasz odjazdowo!- powiedziała Kasia.

-Spójrz na siebie śliczna.- powiedziała Natalia.

-Monika już jest.

-Dobra. To szybko poustawiajmy wszystko.

Natalia weszła do mieszkania i oniemiała. Dom był cały udekorowany we wzorzyste serpentyny i balony. Wszędzie panował porządek i czystość. Jedzenie i picie stało pod ścianą w rogu pokoju., w tle leciała spokojna muzyka.

-Już wszystko gotowe.

-Sama to zrobiłaś?

-Tak…

-Zaskoczyłaś mnie.

Po chwili z łazienki wyszła Monika. Miała na sobie zwykłą, czerwoną sukienkę z długim rękawem i związane w koński ogon włosy. Na nogach znajdowały się czółenka. Wyglądała naturalnie, a zarazem pięknie. Jak to możliwe, że Robert zostawił ją dla Weroniki? Nie wie co traci.

-Ale super wyglądasz.

-Dzięki. Ty też.

-Zaraz zejdą się pierwsi goście.

-Monia, co z tą twoją zemstą?

-Zaczekajcie.

-Oh! Gadaj, co wykombinowałaś!

-Wykażcie trochę cierpliwości.- powiedziała śmiejąc się Monika.

Rozdział Trzeci

Dziewczyny nie mogły uwierzyć w to co zobaczyły. Ich koleżanka, która wczoraj płakała i użalała się nad sobą, dzisiaj wręcz przeciwnie. Była pełna energii i miała świetny humor. Ciągle szczebiotała i śmiała się. W dodatku z każdym napotkanym mężczyzną (w sklepie, na ulicy, przystanku) bez żadnych skrupułów flirtowała i pokazywała swoje wdzięki. W końcu dziewczyny nie wytrzymały i wzięły ją na bok.

-Co ty taka wesoła?

-A nic.

-Już ci przeszło rozstanie z Robertem?

-Tak.

-Zemścisz się na nim i Weronice?

- I Tomku. O tak! Zemsta będzie słodka!

- Co planujesz?

-Jeszcze nic.

-Jak to?

-Nie mam pomysłu, ale już się cieszę.

-Super.

-I to jak.

-Tylko nie przesadź z tą całą zemstą.

-Spokojna głowa. Zrobię mu taki przypał, że się nie pozbiera.

-Pamiętaj, że ma wpływowych rodziców.

-I co z tego?

-Oh..

-Mam pomysł!

-Jaki?

-Dowiecie się w sobotę.

-O nie…

-O tak.

Na tym temacie skończyły rozmowę i rozeszły się każda w swoją stronę. Koleżanki mogły mieć tylko nadzieję, że ich przyjaciółka nie przesadzi z tą zemstą. Pozostało im tylko czekać do imprezy.

Rozdział Drugi (część 6 ostatnia)

-Zgadłaś.-powiedziała Weronika.- Z Robertem.

Monika nie wytrzymała i uderzyła Weronikę w twarz. Ta zaczęła płakać i przepraszać.

-Ty ladacznico!- krzyczała Monika.- Jak mogłaś?!

-Od dawna chciałam ci powiedzieć- próbowała się usprawiedliwić Weronika.

-Ciszej.- powiedziała Natalia.- Nie wszyscy muszą wiedzieć.

-Nie dość, że zdradzałaś Tomka to jeszcze zabrałaś mi Roberta!- krzyczała Monika.

-Nie wiem jak to się stało..- powiedziała cicho Weronika.

-Od jak dawna to trwa?- spytała Monika.

-Od paru miesięcy…- powiedziała Weronika.- Naprawdę próbowałam z tym skończyć!

Kasia i Natalia przysłuchiwały się rozmowie i nie mogły uwierzyć w to co słyszały. Robert? ten wspaniały, kochający chłopak? Nie… To musi być pomyłka.

-Widzę.- powiedziała z sarkazmem Kasia.

-A ty nie lepsza!- powiedziała Weronika.- Chciałaś mi odbić chłopaka.

-Już go nie chcę.-powiedziała Kasia.

-A ty Monika jakbyś poświęcała więcej czasu Robertowi to by tak się nie skończyło.- powiedziała Weronika. Jak każdy facet potrzebuje czułości i uwagi.

-Przecież w szkole widziałyśmy jak się przytulali.- powiedziała Natalia.

-To pozory.- powiedziała Weronika.- Uzgodniliśmy, że nikomu nie powiemy.

Monika zaczęła płakać. Dwóch facetów, których kochała- okazali się zdrajcami. Nie mogła uwierzyć, że jej szczęśliwy związek z Robertem od paru miesięcy utrzymywał się na kłamstwie. A ona tak go kochała i oddawała mu siebie całą! Racja, więcej czasu spędzała z przyjaciółkami, ale dla chłopaka też znajdywała czas. Po za tym chodziła na treningi przygotowawcze do konkursu. Od małego jeździ na koniu, sprawia jej to frajdę. Trenuje także tenis i siatkówkę. Jest naprawdę wysportowaną dziewczyną w tych dziedzinach.

nagle kierowca autobusu zapowiedział stację końcową. Przyjaciółki  rozejrzały się i zauważyły, że są daleko od swoich domów. Wysiadły z transportu i powoli ruszyły w drogę powrotną. Natalia obejrzała się za siebie i zobaczyła, że Weronika siedzi na przystanku i płacze. Zrobiło jej się żal dziewczyny, ale potem pomyślała, że dobrze jej tak. Ma, co chciała.

Pod wieczór Natalia wróciła do domu. Nie witając się z rodziną, ruszyła na górę do swojego pokoju. Tam głośno włączyła muzykę i położyła się na łóżku. Po do jej drzwi zapukali rodzice i weszli do pokoju.

-Co się stało?

-Nic.

Rodzice znacząco na siebie popatrzyli. Wiedzieli, że jak ich córeczka włączy głośno muzykę to znaczy, że coś się stało. W ten sposób Natalia dawała sygnał, że chce porozmawiać  i się wyżalić. wtedy oni przychodzili i wysłuchiwali ją.

-Robert to najgorsza świnia jaką znam.- powiedziała Natalia.

-Czemu?

-Na boku spotykał się z inną dziewczyną.

-Z kim?

-Z Weroniką.

-Co?!

-Znacie ją?

-To córka mojego współpracownika.-powiedział tata.

-Ah…

-Czy ona nie ma przypadkiem chłopaka?

-Już nie. Dzisiaj z nią zerwał.

-Czemu?

-To długa historia.

Natalia szczegółowo opowiedziała wszystkie wydarzenia minionego dnia krok po kroku. W miarę jak bardziej zagłębiała się w sytuację tym rodzice bardziej nie mogli uwierzyć. Jak tacy porządni chłopcy mogli to zrobić? A ta na pozór niewinna Weronika? Jak mogła odbić chłopaka swojej koleżanki?

Po skończeniu rozmowy wszyscy poszli spać.

Rozdział Drugi (część 5)

-Co wy robicie?!- krzyknęła Monika.

-Ona się na mnie rzuciła!- powiedział niewinnie Tomek.

-Widziałam.- powiedziała wkurzona Monika.- Przecież ty masz dziewczynę!

-Mam.- powiedział Tomek.- I co z tego?

-Co z tego?- powiedziała Monika.

-Mogę coś powiedzieć?- spytała cicho Kasia.

Tak.- powiedziała Natalia.

-Monia, wiem, że to twój kolega , ale on chciał mnie pocałować. Ja przemyślałam to co mi mówiłyście i nie chciałam go odbijać, więc go unikałam. Ale on złapał mnie tutaj i zaczął się przystawiać. Zrozumiem jeżeli mi nie uwierzycie.

-Widziałyśmy, co robił.- powiedziała Monika.- Nie mogę w to uwierzyć. Masz wspaniałą dziewczynę.

-Wiem. Tylko, że od paru miesięcy coś się między nami psuje.

-I dlatego zamiast ratować związek, szukasz kolejnej dziewczyny?- spytała rozwścieczona Natalia.

-To nie tak.

-A jak?- spytała Monika.

-Kocham Werę, ale jak poznałem Kasię.. To już nie wiem z kim chcę być. Są przeciwieństwami. Wera jest spokojna, A Kasia wystrzałowa…

-I dlatego chcesz zniszczyć roczny związek?- spytała Kasia.- Nie chcę, żeby to było prze ze mnie.

-Myślałem, że ci się podobam?

-Owszem.- powiedziała Kasia.- Ale rezygnuję.

-Czemu?- spytał Tomek.

Kasia nic nie mówiąc wyszła z szatni i ruszyła w stronę wyjścia ze szkoły. Jej przyjaciółki ruszyły za nią. Były zadowolone, że tak postąpiła ich koleżanka.

Na przystanku dogoniły Kasię i ją pochwaliły. Ta jednak rozpłakała się. Dziewczyny zaczęły ją pocieszać. Gdy już się uspokoiła, powiedziała:

-Jestem żałosna.

-Nie!- powiedziała Monika.- On jest! Wstyd mi.. A ja myślałam, że to porządny facet.

-Najgorsze jest to, że ja się naprawdę  nim zakochałam.- powiedziała łkając  Kasia.

-Przejdzie ci.- powiedziała Natalia głaszcząc ją po ramieniu.

-Nie sądzę.- powiedziała Kasia.

Dziewczyny weszły do autobusu i ruszyły do domu. Nagle Monika zauważyła długonogą piękność o długich, kręconych, brązowych włosach i brązowych oczach. Jej karnacja wyglądała jak u latynoski. To była Weronika, dziewczyna Tomka. Po chwili dziewczyna ruszyła w ich stronę.

-Nadchodzą kłopoty.- szepnęła przestraszona Monika.

-Co?- spytała zdziwiona Kasia.

-Cześć Monika.- powiedziała Weronika.- Jestem Wera, dziewczyna Tomka. Znaczy.. Była.

Na twarzy Kasi pojawiło się przerażenie. Nie wiedziała co zrobić, powiedzieć.

-Ty zapewne jesteś Katarzyna?- spytała Weronika patrząc na dziewczynę.

-Tak..- powiedziała cicho zapytana.

-Przez ciebie Tomek ze mną zerwał.- powiedziała rozwścieczona Weronika. Po chwili zaczęła płakać.- Może to i lepiej..

-Co?- spytała zdziwiona Monika.

-Od paru miesięcy nam się nie układało..- powiedziała dziewczyna.- Zresztą ja na boku spotykałam się z innym…

-Z kim?- spytała Monika.

-Zgadnij..- powiedziała cicho Weronika.

-Nie mów, że z…- powiedziała robiąc wielkie oczy Monika.- Nie z nim!

Rozdział Drugi ( część 4)

Na lekcji Monika i Natalia tak jak się umówiły- rozmawiały.

-Kaśce podoba się Tomek.- powiedziała Monika.

-Mówiła ci?

-Nie.

-To skąd wiesz?

-Po jej zachowaniu.

-Oby tylko nie próbowała go odbić.

-No…

Nagle poczuły, że ktoś za nimi stoi i czeka. Dziewczyny odwróciły głowy i zobaczyły nauczycielkę stojącą tuż za nimi. Przeprosiły i już miały odejść, ale wf-istka kazała im zrobić dziesięć kółek dookoła boiska.

Boisko szkolne w ich liceum jest duże i przestronne. Dzieli się na dwa obiekty- miejsce do siatkówki i koszykówki. W tamtym roku podczas wakacji zostało wyremontowane i odnowione.

Dziewczyny odrobiły swoją karę z oszustwami gdy nauczycielka wf-u nie patrzyła. Kawałek trasy szły, a część skracały. Podczas wędrówki rozmawiały.

-To nie fair, że musimy biegać.- powiedziała nadąsana Monika.- Inne też gadały, a tylko nam zwróciła uwagę.

-Widocznie byłyśmy najgłośniej.

-Wątpię.

-Jak uważasz.

-A gdzie właściwie jest Kaśka?

-Nie wiem..- powiedziała zdziwiona Natalia.

Dziewczyny spojrzały na siebie zdziwione zastanawiając się gdzie jest ich koleżanka. Długo nie musiały się zastanawiać, bowiem zauważyły, że właśnie wychodzi zza drzew. Szybko do niej pobiegły dowiedzieć się co tam robiła.

-Co to ma być?- spytała Monika.

-Nie lubię wf –u.- starała się usprawiedliwić Kasia.

-My też nie, ale nie unikamy go.- powiedziała Monika.

-Co ty robiłaś przez całą lekcję>- spytała Natalia.

-Siedziałam i rozmyślałam.- powiedziała Kasia.

-Chowaj się.- powiedziała Natalia.

-Czemu?- spytała zdziwiona Kasia.

-Pani Kępczyńska idzie.- powiedziała Natalia.

Kasia schowała się za drzewami, a dziewczyny udawały, że się rozciągają. Nauczycielka podeszła, popatrzyła na nie i kazała iść im do przebieralni. Uradowane nastolatki szybko pobiegły w stronę szkoły, by się nie rozmyśliła. Pani Kępczyńska pokręciła w niedowierzaniu głową i ruszyła w stronę budynku.

Dziewczyna szybko się umyły pod prysznicem, ubrały, poprawiły makijaż  i poszły do sklepiku szkolnego, by tam kupić coś do jedzenia. Po biegach zawsze szybko traciły energię i musiały ją zregenerować by mieć siłę cokolwiek zrobić. Prędko posiliły się batonami psince polo i ruszyły w kierunku wyjścia ze szkoły. Miały tam zaczekać na Kasię i razem pojechać do promenady przegryźć coś i kupić sobie jakieś nowe ciuchy.

Monia i Natalia od dłuższego czasu na nią czekały. Zaniepokojone postanowiły pójść zobaczyć gdzie podziewa się ich przyjaciółka. To co zobaczyły ich zaszokowało. W szatni przy szafkach zauważyły dziewczynę z chłopakiem. Ten próbował pocałować Kasię, na co ona nie chciała się zgodzić i go odpychała. Po chwili zobaczyły, że to Tomek.

Rozdział Drugi (część 3)

Przyjaciółki jeszcze chwilę postały w stołówce i ruszyły w kierunku salo, w której miały mieć następną lekcję. Tam spotkały Monikę z Robertem. Przytulali się do siebie i wyglądali tak słodko…!

-Sorry, że wam przeszkadzamy gołąbeczki.- powiedziała Kasia.-Ale musimy porwać na chwilę Monię.

-Zaraz przyjdę.- powiedziała Monika i pocałowała chłopaka.

Dziewczyny pociągnęły przyjaciółkę w stronę łazienki.

-Co chciałyście?- spytała Monika.- Mój książę na mnie czeka.

-To zaczeka.- powiedziała Kasia.- Organizuję w sobotę w domu imprezę.

-Będą twoi rodzice?- spytała Natalia.

-Oczywiście, że nie.- powiedziała Kasia.- Wyjeżdżają na cały weekend, więc chata cała wolna dla mnie. Czemu miałabym z tego nie skorzystać?

-Babski wieczór?- spytała Natalia.

-Niee…- powiedziała Kasia.- No co ty. Będą też chłopcy.

-Bez alkoholu?- spytała z nadzieją w głosie Natalia.

-Natka, Natka…-powiedziała kręcąc głową Monika.- Musisz się jeszcze wiele nauczyć.

-Oczywiście, że będzie alkohol.- powiedziała Kasia.- Bez tego nie ma imprezy.

-To ja nie idę.- powiedziała Natalia.

-Nie przyjdziesz sama to zrobimy to siłą.- powiedziała Monika.

-Przyjdę.- powiedziała z niechęcią Natalia.

-Grzeczna dziewczynka.- powiedziała Kasia.- To rozpowiedzmy wszystkim, że u mnie w sobotę o siedemnastej, ok.?

-To do roboty!- powiedziała Monika.

Dziewczyny wyszły z łazienki i każda ruszyła w inną stronę i rozpowiadała o imprezie.

Rozdział 2 (część 2)

Na przerwie obiadowej Natalia  wzięła na bok Monikę, żeby z nią porozmawiać.

-Co tu robi Tomek?

-Je obiad?- spytała zdziwiona Monika.

-On przeniósł się do naszej szkoły?

-A! O to ci chodzi.. Tak. Uczęszcza do równoległej klasy.

-Czemu po roku się przeniósł?

-Dopiero teraz zwolniło się tu miejsce. Tomek chciał tutaj chodzić.

-Aha.

-Jeszcze jakieś pytania?

-A co?

-Umówiłam się z Robertem, że zjemy razem obiad.

-Nie już nie mam.

-Pogadamy na lekcji, ok.? Teraz WDŻ, więc możemy swobodnie pogadać.

-Nie. Na WF -ie?

-Czemu nie na WDZ-ecie?

-Bo jeszcze zajdziesz w ciążę i co będzie? Te informacje ci się przydadzą.

Monika przekręciła oczami i dziewczyny zaczęły się śmiać. Potem się rozeszły. Natalia poszła do Kasi, a Monika do Roberta.

-Cześć.

-Siemka. Upatrzyłaś sobie kolejnego kandydata na ofiarę?

-Przestań. Jaką ofiarę? Za długo jestem singlem. Muszę sobie poszukać chłopaka. Jeżeli żadnego nie znajdę z naszego rocznika to poszukam sobie starszego.

-Starszego? O ile?

-Najchętniej trzydziestolatka.

-Oszalałaś?!

-Jeju, żartuję. Studenta.

-Ej… Mogę cię o coś spytać?

-Strzelaj.

-Tobie podoba się Tomek?

-Hahahaha!

-A tak na serio?

-Cholernie! To mój ideał chłopaka.

-Serio?

-No! Długie blond włosy, niebieskie oczy. Sportowiec.

-Sportowiec?

-Jest w drużynie koszykarskiej i chodzi na siłownię.

-o!

-No właśnie. Nie wiesz jakie ma mięśnie na brzuchu.

-Dotykałaś?

-Sam zaproponował. Czemu miałabym odrzucić propozycję? Co ty byś zrobiła na moim miejscu?

-Nie zrobiłabym tego.

-Bo jesteś zbyt nieśmiała. Dlatego nie masz chłopaka.

-Jeju! Znowu zaczynasz?

-Dobra. Już nie będę.

-Dzięki.

-A gdzie Monia?

-Z Robertem.

-Aha.

-Oni do siebie pasują, co nie?

-No.. Są razem szczęśliwi.

-Najpopularniejsza para w szkole.

-Zazdroszczę im… Też chciałabym mieć chłopaka, który by o mnie tak dbał.

-Zobaczysz. Jeszcze ci się uda.

-Oby.- powiedziała smutno Kasia.

Rozdział Drugi (część 1)

-Natka wstawaj do szkoły!- krzyczy z kuchni mama.

-Zaraz wstanę!- krzyczy dziewczyna.

-Jak się nie pospieszysz to będziesz musiała iść do szkoły na piechotę!- krzyczy tata.

-Już wstaję!- krzyczy dziewczyna.

Po paru minutach Natalia zeszła po schodach do kuchni. Wyglądała olśniewająco. Miała na sobie luźno spadającą, zieloną tunikę w kwiatki na grube ramiączka i czerwoną spódnicę za kolana. Do tego założyła kolorową apaszkę, która wyglądała jakby ktoś ją niedbale założył na jej szyję. Włosy lekko podkręcone lokówką delikatnie opadały na jej chude ramiona, a w uszach miała zwisające kolczyki w kształcie ciastek. Paznokcie pomalowała pomarańczowym lakierem, na nogach znajdowały się niebieskie buty na lekkim koturnie. jej rodzice nie mogli uwierzyć, że jeszcze dwa lata temu ich mała córeczka ubierała się w różowe ciuszki i nosiła buty na płaskiej podeszwie. Jak widać szkoła średnia zmienia ludzi, choć jedno zawsze zostaje takie samo- będą razem jadać śniadanie, obiad i kolację, tata zawoził ją do szkoły, a mama robić prowiant na drogę.

-Ten sposób zawsze działa Rafale.-powiedziała mama.

-Nasz mały leń.- powiedział tata.

Natalia przewróciła oczami. Codziennie rano ta sama gadka. Miała już tego dosyć, ale nigdy rodzicom tego nie powiedziała. Nie chciała zmieniać ich zwyczaju.

Dziewczyna spojrzała na rodziców. Mama niegdyś miała ciemne blond włosy, teraz widać prześwity szarych pasemek. W niebieskich oczach widać zmęczenie i smutek. Twarz pokrywają liczne zmarszczki i blizny. Z zawodu jej mama, Karolina, jest porucznikiem naczelnej policji. Ma za sobą piętnaście lat pracy. Mimo czterdziestu siedmiu lat, utrzymuje szczupłą figurę. jest drobną, delikatną kobietą mimo trzech ciąży, przy czym przy ostatnim porodzie o mały włos, a pozostawiła męża trójką małych dzieci.

Jej tata, Rafał, jest z zawodu lekarzem. Specjalizuje się w każdej dziedzinie. Jego niegdyś bujną czuprynę zastąpiły gdzieniegdzie siwe pasemka. Na twarzy widać zmęczenie, a zarazem zadowolenie. jego oczy są koloru fali na morzu. Ma za sobą czterdzieści siedem lat.

Jej rodzice poznali się podczas wakacji na Karaibach w wieku siedemnastu lat. Rafał uratował Karolinę przed napadem rekina Dzielnie wszedł do wody i wyjął kobietę z wody, poczym zbadał ją zawiózł i zawiózł do szpitala, bowiem do jej płuc  wpłynęło za dużo wody morskiej. Tam poznali się i zakochali w sobie. Aż do końca pobytu każdy dzień spędzali razem na plaży. Po powrocie do Polski dalej utrzymywali ze sobą kontakt. Ich rodzice cieszyli się, że są parą, ponieważ ci znali się od dzieciństwa. Wszyscy zgodnie stwierdzili, że młodzi wezmą ślub po skończeniu studiów. W wieku dwudziestu sześciu lat Rafał i Karolina zawarli związek małżeński i rok później urodziła im się śliczna córeczka, której nadali imię Diana. Cztery lata potem  na świecie pojawiła się Natalia. Trzecie, nieplanowane dziecko urodziło się siedem lat później. Był to chłopiec, któremu nadano imię Damian.

-Zjedz szybko i ruszamy.-powiedział tata.- Po drodze odstawimy do szkoły Damiana.

-Dobrze.- powiedziała Natalia.- A gdzie on jest?

-Już w samochodzie.- powiedziała mama.

Szybko zjedli śniadanie i ruszyli do garażu. W samochodzie czekał na nich Damian. Natalia nigdy nie mogła się nadziwić jakiego ma przystojnego braciszka.

Damian ma jasne blond włosy i niebieskie oczy. Jest  uważany za najprzystojniejszego, najpopularniejszego i najwyższego chłopaka w szkole. Ma za sobą wiele związków, w tym parę poważnych.

Tata zostawił Natalię blisko budynku szkolnego i odjechał. dziewczyna westchnęła i ruszyła w kierunku koleżanek czekających na nią na schodach szkoły. Musiały się spieszyć, aby zdążyć przed dzwonkiem na lekcję. Nie mogły sobie pozwolić na spóźnienie pierwszego dnia. Szybko pobiegły pod salę lekcyjną.

Rozdział Pierwszy

Natalia siedziała nad jeziorkiem znajdującym się w pobliżu domu na działce i rysowała krajobraz rozprzestrzeniający się wokół niej. Siedziała na kocyku i podjadała winogrona prosto z krzewu, tak jak lubiła.

Natalia to dziewczyna wysokiego wzrostu o szmaragdowym spojrzeniu i brązowych włosach. Jest obiektem westchnień wielu chłopaków. Dostaje dużo prezentów od swoich wielbicieli. Mimo to nigdy nie zdecydowała się na związek z żadnym z nich, nawet z najprzystojniejszym i najpopularniejszym chłopakiem w jej liceum.

Natalia całe dnie spędzała nad jeziorkiem w swym zaciszu, które odkryła, gdy była małym szkrabem, żeby pobyć w samotności. Zawsze tam przychodziła, gdy przyjeżdżała do Dziadków do Sobień- Jezior. Tylko jej siostra o trzy lata starsza, Diana, wiedział a o tym miejscu. Przychodziła tylko wtedy, gdy miała ją zawołać na obiad czy gdzieś pójść. Tak to nigdy nie zakłócała siostrze spokoju. Sama też ceniła sobie prywatność.

Diana to dziewczyna wysokiego wzrostu o błękitnych oczach i kasztanowych włosach. Jest już dorosłą osobą, ale wciąż mieszka z mamą, młodszą siostrą, z którą ma dobry kontakt, tatą i bratem.  Od niedawna zaczęła pracę w redakcji, jest początkującą dziennikarką, co było jej marzeniem od dzieciństwa.

-Natka, przepraszam, że ci przeszkadzam, ale trzeba się już zbierać na zabawę.

-Już? Jak długo tu siedzę?

-Od paru godzin. Chodź szybko coś zjesz, wystroimy się i jedziemy. Kto wie? Może kogoś ciekawego poznamy?- Diana zatrzepotała rzęsami.

-Przestań, ja jeszcze nie chcę mieć chłopaka.

-Przestań! Wszyscy chłopcy za tobą szaleją, a ty im tylko łamiesz serca. A paru z nich było całkiem całkiem.

Siostry zaczęły się śmiać. Gdy już doszły do siebie, zebrały rzeczy Natalii i ruszyły do domu.

-Diana, na serio nie jestem gotowa na związek. Chcę się po prostu trochę rozerwać i zawrzeć nowe znajomości.

-No dobrze.

Dziewczyny weszły do domu i zaczęły się szykować na zabawę. Po chwili były już w samochodzie i wraz z mamą jechały na imprezę do Piwonina. Po godzinie były już na dyskotece i ruszyły na parkiet. Ich  mama w tym czasie szukała wolnego miejsca na parkingu.

Po chwili wokół sióstr zebrał się tłum chłopaków. Na widok tego mama zaczęła się śmiać.

-Widzę, że macie partnerów do tańca.

-Zabawna jesteś mamo.-powiedziała Natalia.

-Bardzo was przepraszamy panowie, ale musimy opuścić wasze towarzystwo.- powiedziała Diana.

Zawiedzeni chłopcy odeszli smutni. Natalii zrobiło się ich żal i już miała do nich wrócić, ale zatrzymała ją Diana i powiedziała, że znajdą kogoś lepszego. Jak się później okazało-miała rację.

Siostry ruszyły na parkiet i zaczęły tańczyć. Po chwili podeszło do nich dwóch przystojnych chłopców.

-Witamy Panie. Czy można was porwać do tańca?

-Oczywiście.- powiedziała Diana po czym szturchnęła siostrę.- jestem Diana.

Natalia jest nieśmiałą dziewczyną. Zawsze miała problem z kontaktami z chłopakami, mimo wszystko była uważana za najładniejszą „laskę” w szkole.

-Oj... Znowu muszę robić wszystko za ciebie.-powiedziała naburmuszona Diana.- A to moja śliczna siostra, Natalia.

-Miło nam was poznać.- w końcu odzyskała głos Natalia.

-jestem Dawid, a to mój brat, Michał.- przedstawił ich chłopak.

Po chwili zaczęła się zabawa. Dziewczyny cały czas spędzały czas z nowo poznanymi kolegami. Na koniec wymienili się numerami telefonów i siostry wraz z mamą wyruszyły w drogę powrotną. W samochodzie opowiedziały o swoich nowych „sympatiach”. Zaczęła Diana.

-Ten Michał to takie ciacho.. Ma tyle samo lat, co ja. Mieliśmy tyle tematów do obgadania.. Szkoda, że ten wieczór tak szybko minął. A! A jak u ciebie Natka?

-Spoko.

-Tylko tyle? Spoko?

-No tak. Co więcej mam powiedzieć?

-No jaki ten Dawid jest?

-Jest spoko, ale..

-Ale?

-Nie mamy wspólnych tematów. Starał się rozkręcić naszą rozmowę, ale nie..

-Oh..- zasmuciła się mama.- Trudno.

-Przesadzasz.-powiedziała Diana.- Jest tak samo nieśmiały jak ty. Zobaczysz, że wam się uda. To fajny dzieciak.

-Dzieciak?- westchnęła Natalia.- Ma tyle samo lat, co ja.

-Oj tam oj tam.- powiedziała Diana.

Natalia miała dosyć zachowania siostry i mamy. Ciągle nalegały, żeby znalazła sobie jakiegoś chłopaka. Ona jednak nie chciała. Czekała na tego jedynego, ale nikt nie chciał tego zrozumieć.

Na tym temacie skończyły rozmowę i do końca drogi powrotnej żadna się nie odezwała. Każda zajęła się własnymi myślami.

Gdy dotarły do domu, od razu położyły się spać i zasnęły kamiennym snem. Następnego dnia wszystkie trzy pożegnały się z Dziadkami i wróciły do Warszawy. Zbliżał się koniec wakacji, na co dziewczyny się nie cieszyły.

 Aż do rozpoczęcia roku szkolnego dziewczyny spędzały czas po za domem ze swoimi znajomymi. Chodziły do klubów,na prywatki, spacery. Ogólnie rzecz biorąc były bardzo aktywne.

1 września Natalia poszła do szkoły, a Diana została w domu. Miała jeszcze miesiąc wolnego i szła na wymarzone studia dziennikarskie.

Licealistka przywitała się ze znajomymi, poznała plan lekcji na bieżący rok szkolny i już miała wyjść z budynku, gdy coś zwróciło jej uwagę i się zatrzymała. Przyjaciółki rozejrzały się bacznie dookoła, ale nic niepokojącego nie zauważyły. Spytały, o co chodzi, ale ta kazała im się uciszyć. Koleżanki zdziwione popatrzyły po sobie nic nie rozumiejąc. Nagle Natalia się odezwała.

-Co to za chłopak?

-Który?- spytała Kasia?

-Ten w czarnym garniturze i blond włosach.

- To Tomek.- powiedziała Monika.- A co? Spodobał ci się?

-Monia!- powiedziała Natalia.- No co ty? Po prostu byłam ciekawa. Nie mogę?

-Możesz.- powiedziała Monika. – Tak pytałam.

Natalia ma dwie przyjaciółki- Monię i Kasię. Przyjaźnią się od podstawówki i zawsze mogą o wszystkim porozmawiać i się poradzić.

Monika to dziewczyna średniego wzrostu o piwnych oczach i miedzianych włosach. Ma chłopaka, Roberta, z którym jest od roku i świetnie im się wiedzie. Wszystkie dziewczyny zazdroszczą jej takiego chłopaka oprócz Natalii, która uważa, że Robert nie jest wart jej przyjaciółki i powinni zerwać. To jest powodem wielu spięć między nimi. Kasia próbowała załagodzić konflikt, ale to nic nie dało.

Katarzyna to dziewczyna wysokiego wzrostu o fiołkowych oczach i kruczoczarnych, kręconych włosach. Jest bardzo wyluzowana w stosunkach z chłopakami, była z wieloma w związku, ale z żadnym z nich nie przetrwała dłużej niż przez miesiąc. Obecnie jest singlem.

Po chwili przyjaciółki zauważyły, że Tomek idzie w ich kierunku i macha ręką, więc one zrobiły to samo.

-cześć dziewczyny.- powiedział chłopak. Zapewne wiecie już jak mam na imię, więc pomińmy tą część.- Tomek spojrzał na Monikę.

-Oj weź przestań.- powiedziała śmiejąc się dziewczyna.

-Wy się znacie?- spytała zaciekawiona Kasia.

-Tak.- powiedział Tomek.– Mieszkamy naprzeciwko siebie i można powiedzieć, że jesteśmy dobrymi znajomymi lubiącymi spędzać ze sobą czas.

-A Robert nie jest zazdrosny?- spytała Kasia.

-No co ty!- powiedział Tomek.- Jesteśmy przyjaciółmi. Znamy się od dzieciństwa.

-On też lubi Tomka.-powiedziała Monika.- Są dobrymi kolegami, więc nie ma problemu. Zresztą ma dziewczynę.

-O!- powiedziała zawiedziona Kasia.- Szkoda..

-Tam między nami to w podstawówce byliśmy razem.- powiedział Tomek.

-To była tylko zabawa.- powiedziała Monika.

-Jak tam sobie uważasz.- powiedział Tomek.- Ja wiem swoje.

-Pff.- powiedziała Monika.

-Olśniło mnie!- powiedziała Kasia.

Wszyscy spojrzeli na nią zdziwieni.

-Już wiem gdzie cię widziałam! Na podwórku Moni! Mieszkasz ze Skorupą!

-Tak, właśnie.- powiedział Tomek.- Mój tata to wasz wychowawca, Pan Jerzy Skorupczyński.

-Przepraszam za nią.- odezwała się Natalia.- Nieksący jej się to wyrwało.- Natalia spiorunowała wzrokiem Kasię.

-Nic się nie stało.- powiedział Tomek.- Ty zapewne jesteś Natalia.

-Tak.- powiedziała zarumieniona Natalia.- Znajomi mówią na mnie Natka.

-A ja jestem Kasia.- przerwała dziewczyna.- Miło mi cię poznać.

Dziewczyna zaczęła flirtować z nowo poznanym chłopakiem. Zaproponowała mu, że go oprowadzi po szkole, na co ten się zgodził. Od razu się polubili. Pod czas wycieczki dużo ze sobą rozmawiali, okazało się, że mają wiele wspólnych zainteresowań i tematów do rozmów. Na koniec wymienili się numerami telefonów i już planowali kolejne spotkanie.

Jej przyjaciółki patrzyły na  to wszystko z niedowierzaniem. Tomek ma dziewczynę, co Kasi nie przeszkadzało, bo i tak z nim flirtowała. To już nie pierwszy raz, gdy chciała odbić komuś chłopaka. Co najgorsze- zawsze jej się udawało, ale po chwili nudziła jej się „zdobycz” i szukała nowej ofiary. Natalii i Monice nie podobał się sposób bycia przyjaciółki, no ale co miały zrobić? Nie mogły jej zakazać. Kiedyś próbowały z nią o tym porozmawiać, co skończyło się kłótnią.

Dziewczyny pożegnały się z Tomkiem i i ruszyły do parku na spacer by w spokoju odpocząć i porozmawiać przed nowym rokiem szkolnym. Gdy przyjaciółki oddaliły się wystarczająco daleko od budynku, Monika zaczęła krzyczeć na Kasię.

-Czy ty nie rozumiesz słów „ma dziewczynę”?

-O co ci chodzi?- spytała Kasia.- A tak przy okazji- nie wiedziałam, że masz takich przystojnych kolegów.- mrugnęła Kasia.

W Monice aż wrzało. Gdyby Natalia jej nie przytrzymała to ta rozmowa mogłaby się źle skończyć. Dziewczyna trzymała w objęciach koleżankę i starała się ją uspokoić. Natomiast drugą starała się przekonać, żeby przeprosiła, ale ta nie wiedziała za co.

-Gdybyś okazała choć trochę skruchy!- powiedziała już nie co spokojniej Monika.

-Dobrze, przepraszam.- powiedziała bez entuzjazmu Kasia.- Nie wiem o co ta cała afera.

-Tomek to mój dobry kolega.- powiedziała zrozpaczona Monika.- Co on sobie pomyślał? Jak ja mu po tym wszystkim spojrzę w oczy? Muszę go unikać.

-Przesadzasz.- powiedziała Natalia. A do Kasi.- Obiecaj, że nie będziesz się więcej do niego zalecać.

-Dobrze.- powiedziała Kasia.- Naprawdę przepraszam cię Monia. Jeżeli ci zależy to mogę go przeprosić.

-Niee.- powiedziała Monika.- Nie powinnam tak od razu histeryzować.

-Nom.- powiedziała Natalia.- No to co? Idziemy na lody? Ja stawiam.

-Dobra.-powiedziały dziewczyny i ruszyły do najbliższego sklepu.